"Hemels stikwerk" in het Huis van de Zijdecultuur verlengd tot 6 juni

Verlenging van de tentoonstelling in de paramentenweverij

De tentoonstelling "Hemels stikwerk" in het "Huis van de Zijdecultuur” wordt na 18 april verlengd tot en met zondag 6 juni 2010. "Vanwege het opmerkelijke succes en het verzoek van veel geïnteresseerde bezoekers hebben we besloten dit te doen", meldt het Huis van de Zijdecultuur.

Uitgebreid en kostbaar borduurwerk op paramenten in de voormalige paramentenweverij aan de Luisenstrasse 15 in Krefeld herinnert aan de eerdere functiebeschrijving van de geschoolde hand borduursters. "Met de levendige presentatie en voorstelling van dit oude ambachtelijke beroep zijn we er niet alleen in geslaagd om een ​​brug te bouwen van het verleden naar het heden, maar met onze exposities wisten we ook plezier en interesse voor het 'naaldschilderen' te wekken", aldus een verheugde curator Christel Naber over het verloop van de tentoonstelling tot dusver.

Ten slotte waren de borduursters, bij wie de bezoekers over hun schouders mochten meekijken terwijl ze hun nostalgische ambacht in het Huis van de Zijdecultuur aan het beoefenen waren, betrokken bij het succes. "En zo hoort het ook bij toekomstige openingszondagen", zegt Christel Naber, die u uitnodigt voor de demonstraties op de 1^e en 3^e zondag van elke maand van 14.00 tot 18.00 uur.

Ongeveer 60 tentoonstellingsstukken - de vele borduurliteratuur niet meegerekend - de gepensioneerde textielingenieur en senior studentadviseur samengesteld voor de "hemelse beschimpingen"; waaronder prachtige stukken die geschiedenis hebben geschreven in de waarste zin van het woord, zoals de oude koorjassen die aan de HdS werden toevertrouwd door een kerk in het Rijnlandse bruinkooldistrict (Inden, Jülich-district) - en dus gered van de graafmachines van de dagbouwmijn.

Sommige van deze zeldzame kledingstukken werden tientallen jaren geleden gemaakt in de voormalige Hubert Gotzes-parameter weverij in de zijde stad. "Het feit dat de tentoonstelling hier en nu kan worden getoond in de voormalige weefatelierruimten en dus op een van die authentieke plaatsen waar het borduurvak al tientallen jaren wordt beoefend, geeft de 'hemelse beschimpingen' een heel bijzondere charme," herinnert zich de voorzitter van het museumbedrijf, Hansgeorg Hauser, over de eerdere productieprocessen, toen het weven bovenaan in de weverij werd uitgevoerd en onderaan in de studio werd genaaid en geborduurd.

Certificaten van borduurders, brieven van gezellen- en vakmensen laten een oud ambachtelijk beroep herleven. Rondom de documenten worden de verschillende handgereedschappen van de borduurstiksters getoond, waaronder het borduurraam en een perforeermachine; nostalgische uitrusting die nodig was voor de productie van liturgische gewaden die met al hun pracht het middelpunt van de tentoonstelling vormen.

De visuele weergave van oud borduurwerk, altaarlakens, stola en talloze ingelijst borduurwerk behoren ook tot de hoogtepunten van het "Hemels stikwerk" die Peter Kaiser (MdL) voor ongeveer 140 gasten opende. Als nationaal en lokaal politicus, en niet in de laatste plaats als meester-ambachtsman, had Kaiser verschillende goede redenen om naar die authentieke plek te komen waar oude ambachten levendig worden gepresenteerd en de 'spannende textielgeschiedenis van de zijdestad levend wordt gehouden'.

Parlementslid Peter Kaiser: Doe al het mogelijke om dit kleinood te behouden!

Voor Kaiser is het duidelijk dat zelfs in een tijd waarin de huishoudportemonnee leeg is "alles moet worden gedaan om dit juweeltje te behouden." Kaiser sprak nogmaals over het feit dat het idee, in de onmiddellijke nabijheid van het huis van de Zijdecultuur (in het gebouw van het ambachtsgilde aan de Hansastraße) het opzetten van een commercieel museum moet worden nagestreefd.

Kaiser letterlijk: "Ik deel de, in de pers gepubliceerde, mening van de heer Hauser dat, in de onmiddellijke nabijheid van het Huis van de Zijdecultuur, beide instellingen verenigd zijn onder één organisatie om een ​​creatief centrum te vormen, en als zodanig kunnen profiteren van hun synergie-effecten." Men heeft daarmee aan de ene klant een authentieke locatie van de Hubert Gotzes-paramentenweverij; en anderzijds de gecondenseerde geschiedenis van de handel en het ambacht van Krefeld; en dus een instelling die de beste algemene kansen had om zich te vestigen in het culturele landschap van Krefeld.

Onder de gasten op de vernissage was de nieuwe vice-burgemeester van Krefeld, Frank Meyer (SPD), die, als zoon van een wever, grote interesse toonde in de geschiedenis van het weven van paramenten en zich onder andere door Helga Maus, de laatste cheffin van het bedrijf, liet informeren over de tentoonstellingsstukken. Voor Helga Maus was de feestelijke bijeenkomst ook een hereniging met een aantal van haar voormalige borduursters, die na tientallen jaren waren teruggekeerd naar hun oude werkplek.

Een van hen, Josey Niehs, nee Cammans herinnert zich die tijden: "Ik heb het hier echt goed gehad!" Josy Niehs begon haar leertijd als handborduurster bij Gotzes, eindigde drie jaar later en werkte daarna nog eens vier jaar. Op dat moment was een medewerker volledig verantwoordelijk voor een van de stukken: ontwerpen, snijden, borduren, naaien, randen aanbrengen. Het kon acht maanden duren voordat zo'n priesterlijk kleed klaar was.

In de tentoonstelling worden de alumni gefotografeerd op een foto die in 1955 werd genomen ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum van het bedrijf en doet, net als veel andere exposities, denken aan het grote tijdperk van het paramentenweven.