An zwei aufeinanderfolgenden Sonntagen (19. und 26. März) wird der „freischaffenden Künstlerorganisation Atelier-Ausstellung“ in Krefeld eine öffentliche Plattform – der „A-Gang“ - zur Verfügung gestellt. Eine der Anlaufstationen ist unser Haus der Seidenkultur, wo Arbeiten aus der aktuellen Kollektion „Pinsel trifft Faden“ von Mechtild Runde-Witjes ausgestellt werden. Die Künstlerin verbindet raffiniert und überraschend die Themen Stoffe, Farben und Fäden.

Mechthild Runde-Witjes (unser Foto) wird neben ihren leuchtend farbenfrohen und vielfältigen Bildern, deren Bildaussage sie mit der Kunst verschiedener Nähtechniken vertieft, auch ihre aktuelle Designer-Kollektion „Runde-Art“ präsentieren. Dabei handelt es sich um Wohnaccessoires mit hoher Qualität. Als Grundlage wählt sie Ausschnitte aus ihren Bildern. Diese finden sich, passend arrangiert, auf Kissen – wie hier im Bild) für den Innen- und Außenbereich, auf Liegestühlen und Fußmatten wieder.

Passend zum Ausstellungsort zeigt die Künstlerin auch völlig neue Objekte zum Thema Ecoprint auf Seide. Runde-Witjes kann in ihrer Vita ein abgeschlossenes Studium in der Bekleidungsindustrie und ein berufsbegleitendes Malstudium vorweisen. Schöpferisch tätig ist die Künstlerin in ihrem Atelier „Runde-Art“ in Kerken. Einmal mehr gilt: Kerken sollte man sich merken!

Während der beiden Sonntage am 19. und 26. März hat das Haus der Seidenkultur erweiterte Öffnungszeiten von 11 bis 18 Uhr. Für den Zugang zum Bereich des A-Gangs wird kein Eintritt erhoben.

Über den „denkmalverliebten Christoph Becker“ berichtete jetzt das WDR-Fernsehen in der „Lokalzeit“. „Becker hat das Klärwerk mit zwei Freunden gekauft; und immer, wenn Geld da ist wird es saniert“, begann Autor Helge Drafz seine Fernsehreportage. Im Beitrag mit von der Partie unser Hansgeorg Hauser, „der auch schon mal ein Industriedenkmal gerettet und daraus in Privatinitiative ein Museum gemacht hat“, wie Drafz den Zuschauern vor den Bildschirmen die Gemeinsamkeit der beiden Männer erklärte.

Hauser (links im Bild) zeigte sich dann auch begeistert von den Sanierungsarbeiten seines Kollegen. „Die Krefelder wissen gar nicht wieviel schöne Kleinode sie besitzen“, stellte Hauser mit Blick auf die Industriedenkmäler Klärwerk und Haus der Seidenkultur fest. Beide Einrichtungen planen gemeinsame Aktivitäten zum anstehenden Stadtjubiläum. „Daher müssen sie jetzt im Klärwerk Gas geben, damit im Spätsommer alles fertig ist“, kommentierte Drafz die Reportage über die aktuellen Baufortschritte.

Becker selbst war live im Düsseldorfer Lokalzeit-Studio, wo er nach Ausstrahlung des Filmbeitrags von Moderatorin Laura Rohrbeck interviewt wurde. Insgesamt fast zehn Minuten widmete das WDR-Fernsehen dem Beitrag aus Krefeld, „wo das Klärwerk einst als Symbol für eine moderne Stadt galt“, wie Helge Drafz abschließend feststellte. In unserer eigenen Mediathek haben wir die Sendung bei YouTube für euch eingestellt.

Wir gehen mal wieder auf Sendung: Kommenden Montag (13.02) sind wir um 20 Uhr im Radio zu hören. Unsere Kuratorin Dr. Ulrike Denter (links) spricht über unsere neue (Sonder-)Ausstellung „Im Rausch der Farben“. Im „Krefelder Kulturcocktail“ wird sie von Gabriele Kremer interviewt, die für „radio KuFa“ die monatliche Sendung seit nunmehr 10 Jahren moderiert.

Wie die digitale Zukunft inzwischen bei uns im Museum Einzug gehalten hat, darüber berichtet unser Pressesprecher Dieter Brenner, der den Hörern die elektronische Führung mit einem Avatar schmackhaft macht.

Das Kulturmagazin wird im Bürgerfunk bei „Welle Niederrhein ausgestrahlt.“ Der „Krefelder Kulturcocktail“ berichtet über Themen und Veranstaltungen rund um die Kulturszene in Krefeld. Die Live-Sendung wird auch später auf der Internetplattform von Radio KuFa eingestellt. 

Sie haben bei der Vernissage unserer jüngsten Ausstellung „Im Rausch der Farben“ keinen „Logenplatz“ bekommen, weil wir „ausverkauft“ waren? Kein Problem: In unserem eigenen YouTube-Kanal ist die Aufzeichnung der illustren Veranstaltung jetzt zu sehen. Folgenden Link anklicken und der Vorhang öffnet sich https://youtu.be/j-0Rgi6zvXM

Hier im Bild sehen wir Claire Neidhardt, die Leiterin des Krefelder Stadtmarketing. Im Interview mit unserem Pressesprecher Dieter Brenner verrät Sie, was uns zum 650jährigen Jubiläum der Samt- und Seidenstadt erwartet.

Bekanntlich mischen wir vom Haus der Seidenkultur zusammen mit dem Klärwerk in Uerdingen auch mächtig im Festtagsgeschehen mit. Und wenn Wasser und Stoff sich verbinden, entwickelt sich daraus ein ganz besonderer Jubiläums-Wasserstoff“.

Jetzt aber wollen wir uns erst einmal auf unsere aktuelle Sonder-Ausstellung über die Textilkultur der Miao-Völker einstimmen. Beim „Rausch der Farben“, geben sich (auch) die Promis gegenseitig die Klinke in die Hand.

So stattete uns die Direktorin des Deutschen Textilmuseums, Dr. Annette Schieck (rechts im Bild) einen Besuch ab. Mit dabei war Walter Bruno Brix, Sachverständiger für Ostasiatische Textilien und Gewerbeanalysen. Als Experte für die Jacquard-Technik zeigte er sich beeindruckt von unserem nostalgischen Websaal, der in Europa einzigartig ist.

Der Delegation gehörte ferner Ricarda Stamms von der Wirtschafts-Förderungsgesellschaft Krefeld (WFG) an. Die drei hochkarätigen Besucher waren sozusagen auf einem „Katzensprung“ vom Textilmuseum zu uns unterwegs. „Katzensprung“ lautet die derzeitige Ausstellung in Linn, wo bis zum 23. April eine Sammlung präkolumbischer Textilien zu sehen sind.

Von Peru führte die textile Länderreise dann sozusagen bis in den Südwesten Chinas zu den farbenprächtigen Trachten der Miao-Kulturen, die wir gegenwärtig im Haus der Seidenkultur zeigen. Hier bot Kuratorin Dr. Ulrike Denter (links) unseren Gästen eine exklusive Führung durch den „Rausch der Farben“ an.

Fotos: HdS

Nieuwe tentoonstelling toont traditionele klederdracht uit Zuidwest-China

De nieuwe (bijzondere) tentoonstelling in het House of Silk Culture (HdS) is gewijd aan traditionele klederdracht uit Zuidwest-China. Er zijn unieke stukken te zien, die Ien Rappoldt opnieuw op het spoor kwam tijdens haar onderzoeksreizen door het 'Middenrijk'.

Ien Rappoldt kwam deze kleurrijke voorwerpen op het spoor tijdens haar reizen door het "Middenrijk".          HdS foto (2): Brenner

De kleding van Miao-vrouwen, kleurrijk geborduurd en rijkelijk versierd met applicaties, fascineert vooral door haar visuele aantrekkingskracht. De curatoren van de HdS, Dr. Ulrike Denter en Ilka Neumann spreken van een "rush van kleuren" en een "explosie van patronen". Het gaat om het contrastrijke samenspel van materialen en technieken, kleuren en vormen, dat wordt gecommuniceerd door de (textiel)cultuur van de Miao-vrouwen.

De tentoonstelling toont een groot aantal exposities uit de cultuur van de Miao, die zich voornamelijk vestigen in de provincie Guizhou in Zuid-China. Afgelegen in hun bergdorpen leven de Miao grotendeels zelfvoorzienend en zijn ze diep geworteld in hun tradities.

The Haus der Seidenkultur in de "Rush of Colors" van de Chinese Miao-cultuur.

De kleding wordt voornamelijk door de Miao-vrouwen zelf gemaakt en artistiek versierd met symbolische patronen. Deze verschillen afhankelijk van het vestigingsgebied en spreken elk hun eigen taal. Tijdens haar reizen door de provincie Guizhou verwierf Ien Rappoldt een schat aan prachtig textiel en leerde ze van de Miao-vrouwen de traditionele technieken die werden gebruikt om de tentoongestelde kostuums te maken.

In 2015 vond de eerste tentoonstelling over de cultuur van de Miao veel weerklank in het House of Silk Culture. "Nu wordt de indrukwekkende show als het ware voortgezet", zegt Denter, die met het HdS-team kennismaakte met de nieuwe collectie in "Museum de Kantfabriek" in Horst, Nederland. Het werd snel duidelijk: "Deze geweldige exposities moeten we ook in Krefeld laten zien!" Dankzij de steun van Tineke Geurts, die verantwoordelijk is voor tijdelijke tentoonstellingen in Horst, bereikt de "Rush of Colors" nu het Krefeld Museum aan de Luisenstraße 15, slechts een paar minuten lopen van het centraal station.

De HdS verwacht ook gasten uit de Duits-Chinese Gemeenschap (GDCF) voor de vernissage. Het celloduo, Heimo Wang en Pauline Krull van de muziekschool in Krefeld, kon worden gewonnen voor het muzikale voorprogramma.

De tentoonstelling is te zien van 8 januari 2023 t/m 23 juli 2023 tijdens de openingstijden van het museum – wo t/m vr van 15.00 tot 18.00 uur, zo van 13.00 tot 17.00 uur; en op afspraak – te bezichtigen.

Jong en oud zijn even trots om hun traditionele klederdracht te dragen in het zuidwesten van China.         Foto: HdS

Handwerkskammer geëerd handwever voor zijn levenswerk

"Ik mocht van mijn hobby mijn beroep maken", zegt handwever Günter Oehms, die - zoals museumdirecteur Hansgeorg Hauser het uitdrukte - "een van de "boegbeelden van het House of Silk Culture (HdS)" is. -jarige ontvangt de diamant voor zijn levenswerk Mastercertificaat van de Kamer van Ambachten "voor 60 jaar actief, succesvol beroepsleven als meester in het weefvak, dat zeldzaam is geworden". vond plaats met Dr. Axel Fuhrmann, de algemeen directeur van de Düsseldorf Chamber, bezocht de voormalige paramentweverij Hubert Gotzes aan de Luisenstraße 15 in Krefeld.

"Günter Oehms is een textielspecialist die ongeëvenaard is", zei Fuhrmann in zijn lovende toespraak. En: "Hij is een technisch expert in alles wat te maken heeft met de machinebouw van het handweefgetouw van Europees aanzien." Tegen deze achtergrond heeft onze Günter de bekendheid van ons museum tot ver buiten de grenzen van de fluweel- en zijdestad aanzienlijk kunnen vergroten", nam Hauser de woorden van de vorige spreker over.

Günter Oehms – geboren op 22 mei 1935 in Trier – begon als oudste van drie kinderen in 1949 aan een leertijd als zakenman in Manderscheid (Eifel), die hij drie jaar later met glans afrondde.

Oehms: "De bureaustoel was niks voor mij!"

Maar de jonge Oehms besefte al snel dat hij niet oud wilde worden op een bureaustoel. Hij was eerder gefascineerd door het ambacht en vooral het gilde van wevers. Al als kind was hij in aanraking gekomen met een weefgetouw op een nabijgelegen boerderij. In 1953 bracht hij vervolgens zijn droombaan in de praktijk en begon een leertijd als handwever op kasteel Arras in Alf aan de Moezel.

Met zijn gezelsdiploma in de hand kwam hij in 1956 naar de fluweel- en zijdestad, waar hij als jonge gezel een baan vond in het stropdas- en handweefatelier "Sugora".

Met talent en ijver werkte hij zich al op in het bedrijf om meestervakman te worden, nog voordat hij deze titel officieel in 1962 kreeg. Hij had eerder de masterschool in Krefeld gevolgd en slaagde voor het meestervakmanexamen aan de Kamer van Düsseldorf van Ambachten.

Andere stations in zijn professionele carrière waren onder meer de bedrijven "Kleinod" en "Meister-Krawatten", waar hij werkte als kotter en teamleider.

Als meestervakman was hij ook een veelgevraagd vakman aan de Werkkunstschule in Krefeld, waar hij van 1965 tot 1971 parallel aan zijn beroepsactiviteit lesgaf als docent handweven.

"I then retired in 1994", zegt Günter Oehms, die uitlegt dat ook hij niet gespaard bleef van de malaise in de textielindustrie. Maar het weefgetouw - een van hen stond en staat thuis - zou een een belangrijk deel van zijn leven in de toekomst.

dipl. tekstingenieur Walter Tillmann, die Oehms ontmoette op de 100ste verjaardag van de Girmes in de Oedter Albert Mooren Halle, was niet geheel onschuldig in deze ontwikkeling. Het motto na een eerste ontmoeting was vrij snel bekend: "We moeten absoluut iets samen doen!"

Dit voornemen resulteerde in 1983 in de oprichting van het kleine textielmuseum "Die Scheune" in Hinsbeck. Daar kwam hij uiteindelijk in (eerste) contact met leden van het Krefeld "House of Silk Culture", waar Günter Oehms de oude Jacquard doemt sinds de millenniumwisseling weer op.

Oh ja: Tussendoor was er ook wat tijd voor (puur) privézaken: Günter Oehms trouwde in 1960 met Susanne Leßmann; dit huwelijk bracht drie kinderen voort. De familie toonde veel begrip dat het hoofd van de familie altijd "getrouwd" was met het weefgetouw.

Kijkend naar het bewogen (professionele) leven van de winnaar, vatte Dr. Fuhrmann de indrukwekkende ceremonie samen: "Krefeld en de hele handel aan de Nederrijn en daarbuiten hebben veel te danken aan Günter Oehms en zijn werk!"

Biografie van een man die niet wil "opscheppen".

Op veel plaatsen was en is er veel vraag naar het advies en handelen van de handwever. Slechts met tegenzin - omdat hij "niet wil opscheppen" (pronken) - somt Günter Oehms hier enkele stations van zijn vrijwilligerswerk op en noemt hij instellingen en plaatsen waar hij het oude weefvak heeft geënsceneerd.

• Vlasmuseum Wegberg in Beeck
• Weberhaus St. Hubert (hier plaatste hij weefgetouwen)
• Museum Horst (NL)
• Streekmuseum Hansenhof in Velden (NL)
• Schlesierhaus Heisterbacher Rott in Bad Godesberg
• Vlasmarkt in Krefeld-Linn
• Landgoed Heimendahl te Kempen (inclusief deelname aan de "Dag van de Rechtbank")
• Kloster Himmerrod (deelname aan de "Klostermarkt", een van de oudste ambachtelijke markten in de Eifel)
• Thuisclub Viersen
• Manderscheid kermis
• Alexius Ziekenhuis Neuss (waar hij bijna 1 jaar een therapiegroep leidde).
• Deelname aan diverse dorpsfeesten in de Eifel, zoals het 1200-jarig bestaan van de Obergöttlinger of het feest in Pantenburg.

Textiel- en zijdemuseum uitgenodigd in Krefeld

"Antieke zijdeglans herstellen" was het doel en tegelijkertijd de titel van een heel bijzondere weefcursus die nu gezamenlijk werd aangeboden door het Duitse Textielmuseum en het Haus der Seidenkultur (HdS) - de voormalige paramentweverij van Hubert Gotzes. Specialisten uit Nederland, België, Tsjechië en de rest van Duitsland ontmoetten elkaar in de oudste jacquard-handweefkamer van Europa aan de Luisenstrasse om meer te leren over antieke zijden stoffen en hun weefmethoden in Krefeld.

Een week lang werden de antieke stoffen samen geanalyseerd, patronen ontworpen, weefgetouwen geprepareerd en voorbeelden geweven. dipl. Ingenieur Dieter Blatt en zijn HdS-team van vrijwilligers creëerden het kader voor de cursus, die werd geleid door textielarcheoloog Barbara Thomas, in de voormalige paramentweverij Hubert Gotzes.

De cursus is geïnitieerd door Dr. Annette Paetz genaamd Schieck, directeur van het Duitse Textielmuseum in Krefeld. Het project en de cursus zouden niet mogelijk zijn geweest zonder de fascinerende oude voorbeelden die in het archief van het museum sluimeren. De basis voor de huidige koers werd gelegd in 2019, waar de patronen van antieke stoffen werden vertaald naar moderne weefgetouwen en door hun gedetailleerde herweving weer tot leven werden gewekt. Het project werd mogelijk gemaakt door financiering van de Sparkassen-Kulturstiftung Krefeld.

De cursus was bedoeld voor experts uit musea en collecties met textiel van meer dan duizend jaar oud, maar ook voor ervaren wevers. De specialisten kwamen vanuit Amsterdam, Brussel, Praag, het Bodenmeer en Keulen naar Krefeld om meer te weten te komen over antieke zijden stoffen en hun weefmethoden en om te leren hoe ze opnieuw kunnen worden geweven op moderne handweefgetouwen.

Samit en taqueté zijn de namen van de gebruikte technieken voor de veelkleurige stoffen. Voor de stof wordt niet één partij kettingdraden gespannen, maar twee. Met een ingenieus systeem van weven en patronen ontstond textiel met geweven meanders, medaillons en hele beeldverhalen. “Het was ongelooflijk complex om deze stoffen te produceren. Niet alleen de materialen zijn zeer fijn, ook de weeftechniek vraagt veel aandacht. In die tijd waren de weefgetouwen speciaal uitgerust voor dergelijke patroonstoffen, maar dan lukte het je nog maar een paar centimeter per dag”, legt cursusleidster Barbara Thomas uit.

Speciaal voor de cursus werd in het Huis van de Zijdecultuur een weefgetouw omgebouwd: de deelnemers konden op een heel bijzondere manier tussen de relatief jonge jacquardmachines van de 19e eeuw hun eigen ontwerpen maken. Hiervoor werden in een eenvoudig weefgetouw zogenaamde spijkerschachten ingebouwd: ze maken het mogelijk om elke afzonderlijke draad voor een patroon te controleren. Er wordt momenteel een stof gemaakt waarop het woord "zijdecultuur" in grote letters staat afgebeeld. Dit kost veel tijd en het wordt snel duidelijk waarom de uitvinding van de jacquardmachine aan het begin van de 19e eeuw zo'n revolutie op gang bracht. "Helaas weten we niet precies hoe de weefgetouwen voor de patroonstoffen er 1500 jaar geleden uitzagen, aangezien er geen weefgetouwen of tekeningen van bewaard zijn gebleven. Daarom benaderen we de technologie met moderne maar eenvoudige weefapparatuur." legt de textielarcheoloog uit.

Ongelofelijk hoe mensen deed dat toen!

Tijdens het praktijkgedeelte staan Dieter Blatt en Ina Matoni van de HdS klaar met hulp en advies. En er werd veel geweven: in het House of Silk Culture konden de deelnemers verschillende technieken uitproberen op vijf moderne handweefgetouwen. Soms zijn er gedetailleerde antieke patronen in fijne garens, soms was er de mogelijkheid om eigen ontwerpen te realiseren in glanzende zijde. Er werd veel gepraat over de oude technieken en er werden enkele trucjes uit het dagelijkse werk in het moderne handweven uitgewisseld. "Het is ongelooflijk hoe mensen het toen deden. Als je het zelf probeert, krijg je inzicht in de schatten van dergelijke stoffen." voegt een deelnemer toe.

Een bezoek aan het textielmuseum vergroot het respect voor de originelen: “Nu je de technische kant van het textiel hebt begrepen, zijn ze nog groter!” bevestigt de wever uit Keulen. directeur dr. Annette Paetz nam extra de tijd om de bijzonderheden van de stoffen met de deelnemers te bespreken en de traditie van reconstructie te laten zien.

Krefelder weefsel collectie

Reeds in het prille begin van de Krefeld-stoffencollectie onder de toenmalige directeur Paul Schulze werden reproducties van de fascinerende antieke zijde gemaakt. “De weefselcollectie van Krefeld is aan het einde van de 19e eeuw ontstaan om de stagiaires van de weefselschool op te leiden, technieken te laten analyseren en hen te inspireren. Misschien is het herweven dat we uit die tijd hebben ook een van de taken die de studenten destijds onder de knie moesten krijgen", legt de directeur uit.

Aan het einde van de cursus houden alle deelnemers trots hun zelfgeweven samples in de hand. Een beetje vermoeidheid is voelbaar na de intensieve week, maar de blijdschap op de gezichten weegt duidelijk zwaarder. De proefstukken zijn lang niet het enige dat de deelnemers uit Krefeld meenemen: “De kleine oefenstukken zijn iets heel bijzonders voor mij. Ontwerp een patroon, kijk hoe moeizaam het groeit en hoe het ontwerp van papier naar textiel kan worden overgebracht”, vat een deelnemer samen.

En: “Het vervult me met groot ontzag als ik aan de originelen denk met wat ik nu heb meegemaakt. Wetende dat ze zijn gemaakt zonder doospapier, microscoop, daglichtlampen en corrigerende lenzen. Ik neem zoveel kennis mee over de complexe weeftechnieken, leuke contacten en nog meer enthousiasme voor wat ik elke dag doe.”

Conclusie van de afstudeerders: “We hebben zoveel gezien, meegemaakt en geleerd. Het was een heel ongebruikelijk parcours dat zeker nog lang impact zal hebben.”

Volgens de deelnemers schitterde de cursus niet alleen met textiel, maar ook met de unieke combinatie van specialistische kennis en praktijkgericht werken, die alleen in Krefeld mogelijk is. Komt er een vervolg van de cursussen? Over de deelnemers: “Absoluut! Krefeld heeft nog veel textielgeschiedenis(sen) te bieden!”

De Bauhaus-student, textielontwerper, grafisch ontwerper, kunstenaar en universitair docent prof. Annette Pöllmann stierf op 16 oktober op 96-jarige leeftijd . Dit trieste nieuws bereikte het publiek deze dagen vanuit ons Huis van de Zijdecultuur (HdS), waar het Bauhaus-icoon de adviesraad van het museum verrijkte met haar diverse artistieke vaardigheden.

Voor velen was Annette Pöllmann de Bauhaus-studente die had gestudeerd bij Georg Muche en Elisabeth Kadow en professor was aan de Krefeld Textile Engineering school (later Niederrhein University of Applied Sciences) eiste de hoogste kwaliteit van haar lessen. Voor anderen was ze de pionier van het schilderen op zijde, de onvermoeibare creatieve persoon die, wanneer ze werd uitgenodigd, haar gasten vroeg om de radijsjes bij het buffet te tekenen voordat ze werden gegeten omdat ze zo smakelijk rood gloeiden.

Annette Pöllmann (rechts) opende in 2017 samen met curator Ulrike Denter de tentoonstelling "Toen de patronen leerden lopen".

"Iedereen zal zich haar hartelijke hart, haar onvergankelijk oordeel en haar fijne gevoel voor humor herinneren", schrijft Petra Diederichs in een overlijdensadvertentie in de Rheinische Post. En: "Annette Pöllmann, die naam heeft gemaakt buiten de grenzen van Europa, was altijd creatief - bijna tot haar laatste dagen." Ze keek constant vooruit en op zoek naar iets nieuws.

Het advies dat ze gaf, vooral aan jonge mensen: "Mensen, geef nooit op, zelfs als je nederlagen moet overwinnen!" En ze wist waar ze het over had: als universitair afgestudeerde kreeg ze bij het zoeken naar een baan te maken met 113 afwijzingsbrieven omdat ze als 'wilde Picasso' haar tijdgenoten opnieuw een stap voor was met haar ideeën.

Sinds haar pensionering heeft ze het Haus der Seidenkultur het afgelopen decennium steeds vaker gebruikt als platform voor haar textielkunst. "Toen de patronen leerden lopen" was een van haar laatste grote tentoonstellingen in 2017, die ze samen met Dr. Ulrike Denter is curator. Deze samenwerking groeide uit tot een geweldige vriendschap tussen de twee textielarbeiders.

"Met Annette Pöllmann wordt een groot deel van de Krefeldse textielcultuur begraven", zegt onze museumdirecteur Hansgeorg Hauser, die in mei van dit jaar opende samen met Pöllmann de huidige tentoonstelling "Iridescent pearls hanging by a thread". De exposities waren afkomstig van haar zus Margarete Schumacher.

De "koningin-moeder" van de zijdecultuur, zoals Pöllmann waardig was in onze museumkringen, bracht de afgelopen weken door in de " Bonhoeffer -Een huis". De begrafenis zal medio volgende week plaatsvinden met uw familie in uw geboorteplaats in Iserlohn.

"Maar haar levensweg leidde Pöllmann al vroeg naar Krefeld", zegt Christian Oscar Gazsi Laki, hoofd Cultuur bij WZ, bladerend door de biografie van de kunstenaar Ze studeerde onder meer vrije grafiek aan de Academie van Düsseldorf, totdat ze in 1972 professor werd aan de Niederrhein University of Applied Sciences in Mönchengladbach, waar ze textiel- en kledingtechnologie doceerde met een focus op textielontwerp.

"Het levenswerk van de multi-getalenteerde kunstenaar zal altijd voortleven in het House of Silk Culture", aldus het overlijdensbericht van de rouwenden van het museum.< /span>

Annette Pöllmann stond meerdere keren voor de televisiecamera in het Huis van de Zijdecultuur. Hier in gesprek met WDR-auteur Helge Drafz.
HdS-foto's: Brenner

... bescheinigt uns einhellig die Krefelder Presselandschaft. „Die Digitalisierung im Haus der Seidenkultur schreitet voran“, schreibt Marilena Claßen Anfang August in der WZ und berichtet darüber, dass unsere Museumsbesucher zu den normalen Öffnungszeiten mit einem Tablet elektronisch durch unser Haus geführt werden können. RP-Redakteurin Petra Diederichs hat uns gar eine halbe Seite in ihrer Zeitung gewidmet. Diesen Beitrag möchten wir an dieser Stelle den Lesern unserer Web-Seite mit einem Dankeschön an die RP an dieser Stelle ungekürzt zur Verfügung stellen.

VON PETRA DIEDERICHS

Wolsig52 war vorher noch nie in der Krefelder Innenstadt. „Aber wir haben bei unserem Spaziergang festgestellt, dass es hier auch richtig nette Ecken gibt“, heißt es im Post, der beim Haus der Seidenkultur (HdS) angekommen ist. Eine von ungezählt vielen positiven Rückmeldungen, die das Team in der „ältesten Paramentenweberei Europas“, wie HdS-Sprecher Dieter Brenner gerne betont, erreichte. Seit zwei Jahren bietet das Seidenmuseum seine Stadtführung „Spaziergang auf seidenen Pfaden“ auch als Geocaching an. Diese digitale Entdeckungstour ist derart gut eingeschlagen, dass die beiden Teile ab Herbst um einen dritten aufgestockt werden. Volker Vander, selbst leidenschaftlicher Geocacher, entwickelt derzeit mit Kuratorin Ulrike Denter auch diese dritte Runde, die durch Hüls führen wird.

365 Starter haben sich in den vergangenen zwei Jahren auf die Krefelder Geocache-Tour gemacht, 350 sind beide Routen bis zum Ende gegangen. „Da die meisten Geocaching in der Gruppe betreiben, sind wohl mehr als 1000 Leute in Krefeld gelaufen“, sagt Vander, der im Hauptberuf eine Gärtnerei betreibt.

Eigentlich war die Idee eine Corona-Notgeburt. „In dieser Zeit haben wir uns gesagt, wenn die Leute nicht zu uns kommen können, müssen wir sie anders erreichen“, sagt Brenner. So wurde die beliebte Führung zur textilen Stadtgeschichte in eine digitale Schnitzeljagd umgemünzt und hat unerwartet gut eingeschlagen. Das Neun-Euro-Ticket hat noch einmal einen Boom gebracht: „Wir erreichen auch Leute von ganz woanders, die bisher nie in Krefeld waren“, so Brenner. „Einige gehen hier dann auch shoppen.“

Geocaching ist von den USA aus am 30. Mai 2000 ins Internet gegangen.„ Weltweit beteiligen sich sieben Millionen Leute an dem Spiel“, sagt Vander. Die Idee ist weitaus älter: „Im 18. Jahrhundert gab es bereits an den Gipfelkreuzen Kästchen, in denen man seine Namen hinterlassen konnte, um zu zeigen, dass man da war“, erzählt Vander. Geocaching funktioniert im Prinzip nicht anders, ist aber mit Aufgaben und Belohnungen verbunden.

Auf einer geheimen Route, deren Verlauf man sich mit gelösten Rätseln erarbeiten muss, kommt man zu einem Schatz, dem Cache. Der steckt in einer Dose - mitsamt dem sogenannten Logbuch, in das die Erfolgreichen sich eintragen. „Als Bonus gibt es im Haus der Seidenkultur noch einen Kokon, mit dem man Seide haspeln kann“, so Brenner.

An jedem Standort der Seiden-Rallye erwartet die Cacher ein Video. „Es war ein großes Glück, dass ich den Film des Hauses der Seidenkultur dafür verwerten konnte“, sagt Vander. Worum es bei den Fragen geht und welche Stationen abzulaufen sind, will er natürlich nicht verraten. Eisernes Geocacher-Gesetz. Nur so viel: Es geht auch einmal um einen rot geschriebenen Satz.

Wer das Haus der Seidenkultur persönlich besucht, kann künftig auf einen digitalen Begleiter hoffen - ein Avatar erklärt Geschichte und Handwerk und alles rund um die Seide von der Raupe bis zum feinen Stoff. Zehn Tablets stehen für Einzelbesucher bereit, die keine Führung erleben und sich nun je nach Interesse durch alle Informationen klicken können - in Bild, Ton und Text. „Auch für Gehörlose sind die Tablets geeignet“, sagt Brenner.

Die Auswahl trifft jeder individuell,insgesamt gibt es zwei Stunden Info-Programm.

Die digitale Aufrüstung verdankt das Haus der EU-Förderung für die digitale Darstellung alten Handwerks.

Hoher Besuch im Haus der Seidenkultur: Mit Ulrike Lubek besuchte uns die Präsidentin des Landschaftsverbands Rheinland (LVR) zusammen mit ihrer persönlichen Referentin Carmen Heyner. Eigentlich war nur eine kurze Stippvisite geplant, doch die LVR-Chefin zeigte sich von unserem Museum sehr angetan. Besonders der nostalgische Websaal hatte ihr Interesse geweckt, wo Webmeister Manfred Weisters den alten Webstühlen ein gekonntes „Schipp-Schapp“ entlockte.

Für Lubek ist unsere Einrichtung dann auch ein „Juwel in Krefeld“, wie Sie mit einem „großen Dankeschön für die exklusive Führung“ in unser Gästebuch eintrug. Darüber freute sich natürlich auch unser Museumschef Hansgeorg Hauser, der vor wenigen Wochen vom LVR den begehrten „Rheinlandtaler“ verliehen bekam.

Der LVR erfüllt rheinlandweit als Kommunalverband mit rund 20.000 Beschäftigten, Aufgaben in der Behinderten- und Jugendhilfe, in der Psychiatrie und der Kultur. Er ist der größte Leistungsträger für Menschen mit Behinderungen in Deutschland und betreibt 41 Schulen, zehn Kliniken, 20 Museen und Kultureinrichtungen, vier Jugendhilfeeinrichtungen, das Landesjugendamt sowie den Verbund Heilpädagogischer Hilfen. Mehr Infos über den LVR gibt es hier https://www.lvr.de

Unser Museumschef Hansgeorg Hauser wurde in einer eindrucksvoll-festlichen Veranstaltung „als Mäzen der Krefelder Kultur“ mit dem Rheinlandtaler ausgezeichnet. „Hansgeorg Hauser ist ein Macher mit Moderator-Qualitäten“, titelt die Westdeutsche Zeitung (WZ) und schreibt: „Hauser ist ein Teamplayer, der Netzwerke schmieden kann; früher im Beruf und bis heute für die Kunst. Zudem mag der Leiter vom Haus der Seidenkultur Privatinitiativen, die Wertvolles erhalten. Deshalb wünschte er sich für seine Ehrung, das Uerdinger Klärwerk als Austragungsort.“

Und dorthin kam mit LVR-Direktorin Ulrike Lubek und der stellvertretenden Vorsitzenden Karin Schmitt-Promny (Foto) die Spitze des Landschaftsverbandes Rheinland höchst Selbst. Rund 130 Gäste feierten mit Hauser das festliche Ereignis, das Stephan Langenberg mit seinem Bandoneon musikalisch umrahmte. „Einem Krefelder Instrument, das weltweit – nicht zuletzt durch den Tango in Argentinien – bekannt wurde,“ wie der Krefelder Oberbürgermeister Frank Meyer in seinen Grußworten feststellte.

Für den lukullischen Part sorgten die Absolventen und Absolventinnen des Fachbereichs Ernährung des Berufskolleg Vera Beckers. In dieser rundum gelungenen Veranstaltung meinte Hauser (83) auch dann: „Ich freue mich sehr über die Auszeichnung, die ich stellvertretend für alle entgegennehme!“ Wer in diese hochkarätige Veranstaltung im wahrsten Sinne des Wortes reinhören möchte, in unserem Podcast – hier unter der Rubrik Aktuelles/Podcast – ist das möglich.

Mehr Fotos über dieses festliche Event gibt es unter folgender Internetadresse https://eventfotos.lvr.de/rheinlandtaler_Hauser

Bereits 2020 bekamen wir vom Haus der Seidenkultur den Heimatpreis der Stadt Krefeld zugesprochen. Jetzt fand die festliche Preisverleihung im historischen Ratssaal des einstigen Stadtschlosses statt. Oberbürgermister Frank Meyer sprach von „der Stunde null der städtischen Ehrungen“, die corona-bedingt lange Zeit nicht stattfinden konnten. So wurden dann insgesamt sechs Initiativen mit dem begehrten Preis – der vom Land NRW ins Leben gerufen wurde - ausgezeichnet. Darunter auch die Preisträger des Jahres 2021. In seiner Laudatio sprach der OB mit Blick auf unser Museum davon, dass es kaum einen anderen Ort gebe, an dem sich die „Vergangenheit und Zukunft der Textilstadt so mit allen Sinnen nachempfinden lässt, wie in dem kleinen aber ausgesprochen feinen Museum an der Luisenstraße.“

Unser Museumschef Hansgeorg Hauser (rechts neben dem OB) stellte in einer launigen Rede die Einrichtung vor, die aus der früheren Paramentenweberei Hubert Gotzes hervorging. Hauser griff aus der Rede des OB den Passus „unser Haus der Seidenkultur“ auf. Im Gebrauch des Pronomens „unser“ zeige sich am deutlichsten der Bezug zur Heimat.

Ausführlich berichtete die Tagespresse über die Verleihung des Heimatpreises. Hier ein Link zum Beitrag der WZ "Sechs Auszeichnungen für heimatliches Engagement"

Ausschnitte aus dieser Veranstaltung werden in der ersten Aprilwoche in unserem neu eingerichteten Podcast unter folgender Internetadresse zu hören sein https://seidenkultur.de/aktuelles/podcast

"Een avatar leidt je snel door het "Zijdemuseum" is de titel van de WZ in het nummer van 16 maart 2022 op de pagina "Cultuur in Krefeld". Head of Culture Christian Oscar Gazsi Laki stelt: "The House of Silk Culture wordt fit voor de digitale toekomst". De positieve echo van de bijdrage, die gaat over het "Mingei" EU-project, komt ook uit het buitenland, waar de betrokkenen bij het project aandachtig kijken naar Krefeld, waar de finale van de genoemde maatregel binnenkort zal plaatsvinden. Het artikel van een halve pagina brengt de lezer op de hoogte; nog een reden om het artikel hier in onverkorte vorm te publiceren:

van Christian Oscar Gazsi Laki

Het zal misschien als een verrassing komen - of misschien ook niet - dat een relatief klein, particulier museum in Krefeld een van de drukste digitale musea van de stad is. En dat betekent niet alleen de toch al aantrekkelijke website van het House of Silk Culture Krefeld in de voormalige paramentweverij Hubert Gotzes. Een professioneel ogende en informatieve website is eigenlijk een minimum voor een museum van vandaag, wat voor soort dan ook. Hoewel er in andere musea op de een of andere plek nog ruimte voor verbetering is, is dat een ander lang verhaal op een heel breed gebied. Het is ook nog vrij “normaal” dat ondanks de sympathieke “handgemaakte” sfeer in het gebouw zelf en ook op de video’s, er regelmatig tentoonstellingsopeningen gestreamd worden (achteraf ook te zien op YouTube).

Het wordt spectaculair als je termen als avatar, digitalisering en dergelijke hoort van Dieter Brenner. Overigens noemt de levendige goede geest in huis zichzelf graag gekscherend een "swashbuckler" in verwijzing naar het ambacht van de "patroneur", die sjablonen voor stoffen maakte. En het charisma van deze oudere heer, die je hartstochtelijk door de geheimen van het Zijdemuseum leidt en mensen inspireert voor het traditionele vakmanschap van het zijdeweven, is in de toekomst ook digitaal te beleven. Dit is mogelijk door middel van een EU-project genaamd "Mingei", waaraan het House of Silk Culture mag deelnemen en dat tot doel heeft "zowel de materiële als immateriële aspecten van oude ambachten te digitaliseren en de bijbehorende kennis over te dragen. Het gaat daarbij om de presentatie, het behoud en de toegankelijkheid van het ambacht als cultureel erfgoed” – zoals te lezen is op de projectwebsite.

"Ons museum moet in de toekomst ook leuk zijn om te ontdekken", bevestigt Brenner, die met zijn stem als "avatar" beschikbaar zal zijn. Voor individuele bezoekers zijn er binnenkort (rond april) 20 tablets, met behulp waarvan “de avatar” je met Brenners stem door het museum zal leiden. Bij afzonderlijke infopunten is meer wetenswaardige informatie in woord en beeld te vinden. "We willen aantrekkelijk zijn voor de individuele bezoeker" - zegt Brenner. De gebruikelijke manier om het huis tot nu toe te bezoeken is in de vorm van geboekte groepen die door de zalen van het museum worden geleid. Individuele museumgasten mogen "niet in de regen worden gelaten".

Een avatar met de stem van Dieter Brenner leidt straks individuele bezoekers door het Huis van de Zijdecultuur. Foto: Mingei-Projekt

Een belangrijke stap is het Mingei-project als onderdeel van "Horizon 2020", dat veel verder gaat dan de avatar museumgids. Paramenten, priestergewaden, die werden gemaakt in de weverij aan de Luisenstraße 15, worden gedigitaliseerd en de "geschiedenis van zijde" maar ook het "ambacht" wordt digitaal gedocumenteerd. Zo werd het ambacht van mecenas Dieter Blatt voor eeuwig vastgelegd door middel van een "motion capture process" - d.w.z. een gedigitaliseerde opname van bewegingen, zoals in Hollywoodfilms anders wordt gebruikt om computergegenereerde figuren met "leven" te vullen. Het hele project wordt geraamd op 102.000 euro, 85.000 euro is al goedgekeurd, meldt Brenner. Er staan ​​nog een aantal dingen op het verlanglijstje van het museum, geeft ze toe - en dat het met vrijwillige musea, zoals het House of Silk Culture, zeker niet triviaal is om in de financieringsstructuren van de EU te passen.

Museum heeft ook veel "analoge" plannen voor de toekomst

Maar het Huis van de Zijdecultuur heeft ook tal van "analoge" plannen. Men is dus vol goede moed dat er met Pinksteren weer wordt deelgenomen aan de vlasmarkt. Met een plan A en een plan B, want als de presentatie op de markt vanwege corona-redenen niet kan slagen, moet in ieder geval een kleine versie in huis mogelijk zijn. Maar Dieter Brenner vertelt ook graag over de plannen van het huis voor het stadsjubileum in 2023. Het kost immers tijd om je voor te bereiden - de stad houdt zich overigens momenteel op de achtergrond, maar belooft het publiek binnenkort te informeren. "We hebben een zeer interessante samenwerkingspartner gevonden voor het jubileum van de stad", vertelt Brenner enthousiast. De oude rioolwaterzuiveringsinstallatie en de hardwerkende monumentenbeschermers van de vereniging voor het behoud van de historische rioolwaterzuivering in Krefeld Uerdingen. Met de vereniging zijn verschillende projecten gepland. Een grote tentoonstelling bijvoorbeeld met kunstenaar Sonja Weber, die werken op groot formaat toont met een textielreferentie. Kleinere exposities worden parallel in het Zijdemuseum getoond. Op de rioolwaterzuivering staat ook een modeshow gepland, maar die is nog in voorbereiding.

Das Haus der Seidenkultur (HdS) wurde zum Jahresbeginn als jüngstes Mitglied in der Organisation „Europäische Route der Industriekultur“ (ERIH) aufgenommen. Dies bescheinigt eine schmuckvolle Urkunde, die jetzt im Museum an der Luisenstraße 15 öffentlich aushängt.

Bei der ERIH handelt es sich um ein führendes Tourismus-Netzwerk mit 1850 Standorten in 47 Ländern. Zielsetzung der Organisation ist es, Standorte der Industriekultur und Besucherattraktionen zu vernetzen. „Die Arbeit soll eine tiefergehende Entdeckung der Industrielandschaften der jeweiligen Landschaften ermöglichen“, sagt HdS-Museumschef Hansgeorg Hauser. Und: „Durch unsere Mitgliedschaft können wir die linksrheinische Rheinschiene in das Gesamtkonzept ergänzend einbeziehen.“

Wer also künftig auf eine der vom ERIH angebotenen Themenrouten die gemeinsamen Wurzeln europäischer Industriegeschichte entdecken und veranschaulichen möchte; die Luisenstraße in der Samt- und Seidenstadt bietet sich da als neuer Anknüpfungspunkt an.

Die Bahnhofsnähe, ein Gas- und Elektrizitätswerk in unmittelbarer Nachbarschaft sorgten in der Gründerzeit für ideale Rahmenbedingungen der Entwicklung einer Industrielandschaft im einst noblen Krefelder Kronprinzenviertel. Vor diesem Hintergrund konnte sich auch die Paramentenweberei Hubert Gotzes – das heutige HdS – etablieren.

Daher empfindet ERIH-Präsident Dr. Maria Grewing die Mitgliedschaft vom Haus der Seidenkultur als „eine Bereicherung für das Angebot des Touristik-Netzwerkes“. Und: „Jedes Industriedenkmal, jede Stadt, jede Arbeitersiedlung ist Teil dieser zunächst europäischen und später weltweiten Entwicklung.“ Nur erfahre der Besucher meist nichts oder nur zu wenig davon. Im HdS wird man künftig bei Führungen diesen Zusammenhang noch deutlicher hervorheben.

Diese Urkunde signalisiert: Das Haus der Seidenkultur liegt jetzt auf der Route Europäischer Industriekultur.