"Wat de familie von der Leyen voor Krefeld was, werd de familie Schumacher voor het bos", zei wethouder Joachim C. Heitmann en vatte de overeenkomsten tussen de twee Mennonitische families samen. Terwijl de Von der Leyens 'uit en thuis' waren in fluweel en zijde, stimuleerde de familie Schumacher in het bos de economie met de productie van suikerbieten.

De meest recente tentoonstelling in het Huis van de Zijdecultuur is gewijd aan deze 'zoete bosgeschiedenis'. Bij de feestelijke afsluiting vertegenwoordigde Heitmann, als voorzitter van de FDP-raadsgroep, de stad Krefeld, die opnieuw "verheugd is over de aantrekkelijke verrijking van de evenementenkalender".

'Het culturele landschap van het bos' is een 'levend monument voor maatschappelijk engagement' voor het wethouder. En verder: "Dit natuurpark is een uitdrukking van de emancipatie van de bourgeoisie."

De vice-voorzitter van het bos burgers initiatief, Prof. Dr. Claudius A. Schmitz, liet zien hoe de aanpak en het recept voor de tentoonstelling "Ik denk dat ik in het bos sta". De protagonisten hadden "grote interesse getoond in hun thuisland, nieuwsgierigheid naar de traditie van het verleden en een identiteit met het district Forstwald". Ondertussen zouden de organisatoren van de tentoonstelling - die uit totaal verschillende gebieden kwamen - samen zijn uitgegroeid tot een soort "bosgang".

Dr. concentreerde zich op de diverse overeenkomsten van het historische boscultuurlandschap met het stadscentrum van Krefeld. Hans-Josef Ruhland de focus van zijn toespraak. Dus de vier wallen en het bos zouden een gemeenschappelijke, cultureel-geometrische basis hebben. Dit vormde de latere samenwerking van Adolf Vagedes (architect van de stadswallen van Krefeld), die 'zijn' boulevards had aangelegd door 'landschapstuinders' uit het nabijgelegen bos. Dit is ook een van de hoofdstukken in een bosverhaal dat tot nu toe weinig bekend is en tot 20 september in het Huis van de Zijdecultuur zal worden "verteld".

Prof. Hans-Werner Huppertz was verantwoordelijk voor het muzikale gedeelte van de vernissage, die “maximaal muzikaal genot” uit zijn gitaar trok, zoals Huis van de Zijdecultuur-voorzitter Hansgeorg Hauser het uitdrukte. De laatste bestond uit een opvallend aantal gasten die naar de vernissage waren gekomen uit steden waarvan de letters met B begonnen, zoals Berlijn, Bochum, Bonn; "En Bockum", een lokale priester uit Krefeld gooide in de illustere groep.